खेलत ब्रजरज संग नवलमुकुंदा ।
यमुना पुलिन उछाले मृतिका कन्दा ।
खेलत खेलत ज्यों निहरत छुटत सर्वफन्दा ।
प्यासो रसवर रेणु अंग-रंग नहाय लागे बदरिया से झाँकत चन्दा ।
नाम धरयो साँवरो संवरे रज-कुंदन सु पुनि-पुनि उछालत रेणु मुकुंदा ।
सुनि भय सब भाग्यो ऐसो लागे मोहन अति सोहणो फीको जगत सब धन्दा ।
कहे मुनि जन सुनाय जगतपति बसो जाय सदा वृन्दा ।
देखत फिरत न मिल्यो दूजो सोहणो कहा छुपत सर्वभुत ईश आय वृन्दा ।
नयनवास करत अब गो धूलि न्हावन वालो लागत फीको चन्द्र रुखो अब अरविन्दा ।
-- सत्यजीत तृषित
Comments
Post a Comment